Solen Zabłoto - Wicher Domasław

Mecz z gatunku tych do jednej bramki. Od 1 do 90 minuty byliśmy stroną dominującą. W pierwszej połowie popełniliśmy jeden błąd - zagranie piłki ręką przez Przemka Kasperkiewicza, po którym sędzia wskazał "wapno". Choć Tomek Wiewióra rzut karny obronił to wobec dobitki był bezradny. Zarówno przed stratą gola jak i po niej festiwal strzelecki z naszej strony trwał w najlepsze, a kolejni zawodnicy wpisywali się na listę strzelców. Jedynym zawodnikiem, któremu szczęście tego przedpołudnia nie dopisywało był Krzysiek Targoni. Marnował stuprocentowe sytuacje seriami tłumacząc to tym, że swoją skuteczność wykorzystał w sobotni wieczór grając z Markiem Kuriatą w Fifę (w którą był od swojego starszego kolegi bardziej skuteczny :P). Wracając do boiskowych wydarzeń to poza ogromem sytuacji strzeleckich jakie mieliśmy nic nadzwyczajnego się nie działo. Sporo powodów do zadowolenia dał nam nasz obrońca Piotrek Kapcia. Po kilku nie trafionych rzutach karnych pod rząd, wykorzystując bezbłędnie dwa podyktowane w meczu z Zabłotem wyrasta nam na etatowego wykonawcę tego fragmentu gry. W końcu z letniego letargu wybudził się Przemek Rudnicki, notując w tym meczu cztery trafienia i dokładając do tego trzy asysty zaś jego imiennik z najlepszego rocznika 1988, jako prawy obrońca zapisał się w protokole meczowym cztery razy (o dziwo ani razu obecność w protokole nie była podyktowana napomnieniem sędziego, a czterema asystami). Oby zwycięska passa nie opuszczała nas jak najdłużej